Երկու բան չարեց, այսպես կոչված, «ընդդիմությունը»․ չմերժեց՝ համընդհանուր չբոյկոտեց պիղծ ռեժիմը և չձևավորեց ազգային փրկության ու համաձայնության կառավարություն։
Չարախոսները կարող են չարախնդալ․ «Դե հա, ինչպես սատանայական է պիղծ ռեժիմը, այնպես էլ՝ ընդդիմությունը»։ Ու մենք չենք կարող հերքել այս դառը ճշմարտությունը, եթե դիտում ենք զարգացումները (կներեք այս համարձակ պնդման համար, որովհետև տեղի ունեցածը մինչև այսօր լճացումներ են) պատմական իրական լույսի, կուռ ու միանշանակ տրամաբանության ներքո՝ առանց «բայց»-երի, «սակայն»-ների, «եթե»-ների։
Ես չեմ ասում, թե ընդդիմությանը մասնակցել են կեղծ ուժեր։ Տասնյակ հազարավոր մարդիկ, այդ թվում նաև ես, մասնակցել ենք ընդդիմադիր միջոցառումներին, ակնկալելով ու անկեղծ հավատալով, որ ինչ-որ պահի այն թևակոխելու է հասունացման և արմատական վերափոխման փուլ։
Ավաղ, դա տեղի չունեցավ։
Դուրս եկավ, որ այս 3 տարվա դրամատիկ իրադարձությունները նրա համար էին, որ, այսպես կոչված, «ընդդիմադիր էլիտան» փառավոր բազմեր ԱԺ-ում։
Արտակ Հովսեփյան